Przepis na szczęście - dla wszystkich
Składniki:
- Mnóstwo zdrowia,
- Fura szczęścia,
- Trzy garnce przyjaźni,
- Garść wiary w siebie,
- Optymizm i śmiech do smaku.
Sposób przyrządzania:
Szczęście starannie przesiać przez gęste sito, pozostałe na sicie drobinki pecha wybrać i zamknąć w szczelnej puszcze. Miłość mocno podgrzać. Wszystkie składniki połączyć i dokładnie wymieszać. Jeśli pojawią się grudki problemów, dorzucić nieco przyjaźni i optymizmu. Na koniec doprawić poczuciem humoru i radością życia. Podzielić na 365 porcji. Podawać codziennie z dużą porcją miłości, nadziei i wiary.
Życzę wszystkim du……użo szczęścia ! – pedagog szkolny
Dbam o zdrowie swoje i innych!!!
„W zdrowym ciele zdrowy duch” to powiedzenie jest przekazywane z pokolenia na pokolenie.
Nie zapominajmy o tym na co dzień.. Brudne ręce, nieświeże ubrania, brudne plecaki, zaniedbane włosy to przyczyny wielu chorób, z których w codziennym życiu nie zdajemy sobie do końca sprawy.
Drobnoustroje chorobotwórcze czyhają na nas w każdym miejscu i rozmnażają się w szybkim tempie, szczególnie w przyjaznym im środowisku.
Brak higieny osobistej jest przyczyną nie tylko wielu chorób, ale również zaburzonych relacji społecznych (koleżeńskich). Dziecko zaniedbane często jest odrzucane przez rówieśników.
Czystość jest bardzo ważna szczególnie w okresie dojrzewania.
Pamiętaj:
- Myj ręce przed posiłkiem i po wyjściu z toalety,
- Unikaj wspólnego picia z jednej butelki,
- Nie czytaj książek przy jedzeniu,
- Zachowaj porządek wokół siebie,
- Dbaj o swój plecak i przybory szkolne.
Nie zapominaj: „Jak Cię widzą tak Cię piszą”!
Jak się pakować do szkoły?
Codziennie wieczorem zrób przegląd plecaka. Noś tylko to, co jest potrzebne. Wyrzuć pogniecione kartki. Śniadanie najlepiej umieszczać w szczelnie zamkniętych pojemnikach, dobrze zakręcone butelki w służącej do tego celu przegródce lub kieszonce w plecaku.
Zdrowy kręgosłup preferuje plecaki, a nie torby, torebki, teczki. Zdrowa postawa jest ważna zwłaszcza w przedziale wiekowym 6-12 lat. Noszenie zbyt ciężkich plecaków powoduje u uczniów zaokrąglone plecy, odstające łopatki, zapadniętą klatkę piersiową. Prowadzi do skoliozy, uszkadza stawy biodrowe, kolana i stawy skokowe. W konsekwencji dziecko wolniej się rozwija.
Zajmijmy się teraz wobec tego właściwym pakowaniem plecaka. Przedmioty w tornistrze powinny być umieszczone obok siebie. Największe z książek powinny być po tej stronie plecaka, która przylega do pleców, a mniejsze po przeciwnej stronie. Tornister posiada przegródki i kieszenie. Zwłaszcza w tych drugich dzieciaki mogą umieszczać jakieś drobiazgi na przykład klucze, portfel itd.
Z troską o zdrowie naszych uczniów – pedagog szkolny
Rodzicu! - Ile uwagi poświęcasz swojemu dziecku?
Czasem trzeba wybrać: Rodzina lub obowiązki służbowe. Żyjąc w biegu, załatwiając ważne sprawy, których pomimo odliczania z listy zadań nie ubywa... nasze dzieci są coraz bardziej samotne. Dzisiejszy tryb życia nie pozwala większości ludziom na dużą ilość wolnego czasu. Większość dnia spędzamy w pracy, komunikacji miejskiej, kolacjach i spotkaniach służbowych. Niejeden pracownik ma nienormowany czas pracy.
Zastanów się przez chwilę, przeanalizuj swój dzień i zobacz, ile czasu poświęcasz codziennie swojemu dziecku? Czy jest to odpowiednia ilość, aby czuło się ono ważne, potrzebne, rozumiane oraz otoczone właściwą miłością i opieką? W codziennym pędzie niełatwo jest zauważyć tę samotność. Dzieci muszą czuć się ważne, potrzebują naszej atencji. Gdy nie zwracamy na dziecko uwagi, a na jego pytania odpowiadamy pisząc służbowego maila, to nie doprowadzi do kształtowania pozytywnych wzorców i ciepłego wychowania.
Rodzice starają się zapewnić dziecku wysoki standard życia. Chcą, by dziecko było: modnie ubrane, posiadało markowe buty, miało nowe, atrakcyjne przybory szkole, by mogło uczestniczyć w życiu klasy poprzez wyjazdy na wspólne wycieczki, rajdy. Dalej, by mogło uczęszczać na interesujące zajęcia pozalekcyjne.
Dlatego rodzice rzucają się w wir pracy, często zapominając o tym, że oprócz rzeczy materialnych dziecku potrzebni są przede wszystkim oni sami- ich obecność, rozmowa na temat wydarzeń bieżącego dnia, przeczytanie bajki na dobranoc czy po prostu przytulenie.
Z badań wynika, że ojcowie na rozmowę z własnymi dziećmi przeznaczają 15 minut dziennie. Jeszcze bardziej drastyczne dane przytacza Miłosz Brzeziński, psycholog i trener osobisty. Z badań mu znanych, wynika, że rodzice rozmawiają z dzieckiem 3 minuty w tygodniu. W tym wypadku mowa o konkretnej rozmowie, o zainteresowaniu się tym, co u naszego dziecka słychać, a nie pytaniu o odrobione lekcje, polecaniach „umyj ręce” czy „wyrzuć śmieci”.
Warto mieć też na uwadze, że nie ilość, ale jakość ma znaczenie. Lepszym wyjściem jest na przykład spędzenie fajnego weekendu z dzieckiem, odwiedzenie ciekawego miejsca, zagranie w grę, na co dzień choćby krótka rozmowa i wspólny posiłek.
Dla Rodzica
W jaki sposób motywować dziecko do nauki?
W dni wolne od nauki staraj się rozszerzać wiedzę dziecka, rozwijać Jego horyzonty, pielęgnować pasje.
- Traktuj naukę dziecka jako rzecz priorytetową.
Nie dekoncentruj go, wyłącz źródła dźwięku, rozpraszające uwagę obrazy. Traktuj naukę poważnie.
- Bądź stanowczy- pociechy uczą się w tym samym czasie.
Niech żadne wtedy nie ogląda telewizji, a telefony będą wyciszone. Nie można zgodzić się na to, by jedno z dzieci się bawiło, gdy drugie się uczy.
- Doceń, pokaż, jak bardzo cenisz rozwijanie pasji, zamiłowań i zainteresowań.
Samodzielnie napisane opowiadanie, wykonanie mapy, własnoręcznie przygotowany rysunek, wycinanka– takie działania przyniosą dziecku najwięcej satysfakcji.
- Naucz dziecko traktować naukę jak wyzwanie.
Pokazuj mu, jak wartościowe jest robienie czegoś, czego jeszcze nigdy się nie robiło. Na przykład usmażcie razem naleśniki. Na początku wszystko wydaje się skomplikowane i trudne, ale jak stare przysłowie mówi: „pierwsze koty za płoty”.
- Nikt nie rodzi się mądry.
Jeśli uważasz, że ludzie po prostu rodzą się mądrzy albo nie, nie licz na to, że twoje dziecko będzie lubiło się uczyć. Po co ma to robić? Od tego IQ mu nie wzrośnie? ;)
- Chwal dziecko za wysiłek i włożoną pracę.
Nigdy nie rozdawaj „lekką ręką” pochwał i nie zachęcaj dziecka do oszukiwania.
- Selektywnie wybieraj literaturę dziecięcą
Większość bajek swoją fabułę opiera na szczęśliwym przypadku, czyli sukces bohatera zależy od losu. Nie czytaj dziecku, że królewnę uwiezioną w wieży uwolnił dzielny królewicz, ale o tym, że przez lata całe planowała ona, analizowała, dokonywała trudnych wyborów (przykładowo „zapuszczała” włosy, by po dłuższym czasie samodzielnie wydostać się z „pułapki”).
- Człowiek uczy się na błędach.
Powiedz dziecku o swoich błędach i o tym, w jaki sposób pomogły ci one się nauczyć czegoś nowego. Wspominaj je i mów, że były szansą do pokazania twojej wytrwałości.
- Podkreślaj sukcesy.
„To potrafię” umieść taką kartkę/ fiszkę w widocznym miejscu. Codziennie zapiszcie na niej to, czego dziś dziecko się nauczyło. Zwróć uwagę dziecka, jak szybko kartka się zapełniała. To znak, że podążacie w dobrym kierunku.
Nie czekaj aż Twoje dziecko urośnie,
pewnych rzeczy możesz go nauczyć już dzisiaj
Dzieci mogą, a nawet powinny pomagać w domowych obowiązkach. Słuszna jest ludowa mądrość, która mówi: „Czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci” lub „Czego Jaś się nie nauczy, tego Jan nie będzie umiał”. Już kilkulatek jest pojętnym uczniem i lubi zdobywać nowe doświadczenia.
Przyzwyczajenia i wiedza nabyte w dzieciństwie decydują o późniejszych zachowaniach i cechach człowieka. Ujemne cechy nabyte w młodości nie dają się później tak łatwo zmienić.
Kiedy uczyć nowych obowiązków?
Wielu Rodziców obawia się o zdrowie i bezpieczeństwo swoich pociech. Strach jest w pewnych okolicznościach uzasadniony: małe dziecko i wkłada do szuflady nóż? Nie. Nie o takich obowiązkach mowa. Wszystko trzeba robić z głową, kierować się odpowiedzialnością, dobrem latorośli i miłością rodzicielską.
Małemu dziecku można dać własną, osobistą ściereczkę i niech na przykład ściera z mamą kurz (jeśli nie jest alergikiem) lub miotełkę z szufelką. Taki mini zestaw do sprzątania. Można z tego zrobić codzienny rytuał. Zamiłowania do porządku warto nauczyć- najlepiej przez dobry przykład.
Źródła podają, że już dwulatek może Rodzicowi pomagać segregować zabawki. Można też poprosić o to, by po skończonej zabawie ułożył zabawki na półce pod troskliwym okiem dorosłego lub wrzucił je do kartonu.
Czterolatek chętnie nakryje do stołu, pomoże w lepieniu pierogów, wyrobi ciasto. Przy tym będzie to okazja do wspanialej zabawy, ponieważ dzieci lubią się bawić ciastem.
Również w tej sytuacji można podarować swojemu przedszkolakowi fartuszek, rozwijając pasje małego kuchcika.
Pięciolatek powinien już sam zadbać o porządek wokół siebie.
Sześciolatek może mieć już wyznaczone stałe zadania.
Siedmiolatkowi można już „zlecić” posprzątanie naczyń po obiedzie i włożenie ich do zlewu lub zmywarki (jednak nadal pod czułą, dyskretną kontrolą opiekuna).
Ośmiolatka można już wdrażać w opiekę nad książkami i podręcznikami. Rodzic może uświadomić dziecko na temat higieny i pracy z książką. Można już od najmłodszych lat tworzyć własną ,, biblioteczkę domową", by móc z niej korzystać.
Przyzwyczajaj systematycznie
Warto, by dzieci chociaż czasem aktywnie uczestniczyły w domowych porządkach. Mogą one włożyć brudne ubrania do kosza na bieliznę, rozwiesić na suszarce mokre pranie, zdjąć suche pranie i poukładać w szafach, mogą wyrzucić śmieci, wyprowadzić psa na spacer (starsze dzieci).
Ważne, by na co dzień dzieci brały udział uczciwym podziale obowiązków, dostosowanych do wieku i swoich możliwości.
mgr Renata Buchcic
Spotkanie z rodzicami w dniu 26 stycznia
Na wywiadówce podsumowującej pracę za I półrocze roku szkolnego 2022/2023 zostało zorganizowane spotkanie z funkcjonariuszem Policji KMP Kielce na temat konsekwencji prawnych czynów karalnych nieletnich.
Nie mogło zabraknąć informacji o prawnych konsekwencjach dla sprawcy cyberprzemocy, stalkingu i innych czynów z przejawem demoralizacji. Rodzice zostali zapoznani z przepisami prawa. Otrzymali broszury na temat rozpoznawania objawów różnego rodzaju uzależnień u swoich dzieci oraz adresów i telefonów, gdzie mogą udać się po pomoc w określonych sytuacjach.
KONSEKWENCJE PRAWNE DLA SPRAWCY
Dla osoby, która ukończyła 13 lat, ale nie ukończyła 17 – postępowanie przed sądem rodzinnym i nieletnich.
Możliwe do zastosowania środki wychowawcze z uwagi na przejaw demoralizacji: najłagodniejszym jest upomnienie, znacznie dotkliwszym – nadzór kuratora sądowego, najbardziej dotkliwym – umieszczenie w młodzieżowym ośrodku wychowawczym albo w zastępczej rodzinie zawodowej. Można też zastosować środek poprawczy, czyli tzw. poprawczak
Dla osoby, która ukończyła 17 lat:
- odpowiedzialność za stalking art. 190a k.k: § 1. Kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione poczucie zagrożenia lub istotnie narusza jej prywatność podlega karze do lat 3. Taka sama kara grozi za stalking internetowy. UWAGA: jeżeli następstwem stalkingu lub stalkingu internetowego jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
- odpowiedzialność za pomówienie: art. 212 § 1 k.k.. Kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nie mającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, podlega grzywnie, karze ograniczenia albo pozbawienia wolności do roku.
§ 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 za pomocą środków masowego komunikowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
pedagog szkolny
mgr Renata Buchcic
